ZOMER GEVOELENS

ZOMER GEVOELENS

Terwijl ik heerlijk in mijn hangmat lag. In het altijd zo zonnige Corsica.

Kreeg ik een berichtje: 'Jullie huis en je keramiek staat in de nieuwste Margriet.'

Het liefst was ik gelijk op de fiets gestapt. Om een enorme hoeveelheid Margrieten te kopen.

Want hoewel ons huis inmiddels in een flinke stapel tijdschriften is verschenen. De opwinding blijft!

Gelukkig was mijn dochter thuis en lag de Margriet al op de mat.

Al snel druppelde de eerste foto's van de kleurrijke rapportage binnen.

Het voelde toch iets minder opwindend dan zelf de bladen omslaan.

Tussendoor appte mijn dochter verbaasd: "Ben ik het huis al uit?"

Mijn man appte gelijk grappend vanuit de andere hangmat: 

"Ja, Linde we moeten je nog iets vertellen..."

Terwijl ik snel mijn broer appte of hij voor mijn moeder een Margriet wilde kopen,

las ik tegelijkertijd dat per ongeluk de namen van onze jongste dochters verwisseld waren.

Ook begon gelijk mijn creativiteit te stromen. Dat doet zo'n artikel helaas :-) ook met je...

Keramiek-ontwerpen die ik nog graag wil maken. Mijn nieuwe raku-oven die ik wil stoken.

Ruimtes in huis die graag wil verven of behangen. Meubels die ik wil opknappen.

Ook grotere opknap projecten zoals de badkamer en dat boek dat ik graag wil afmaken…

Mijn hangmat lag ineens een stuk minder ontspannend.

Er kwamen mailtjes: Zou u dan en dan een workshop draaien kunnen geven?

Ook verontrustende berichtjes dat de betaling op mijn website niet meer werkte…

Zelfs het zalige kersen dessert in het restaurant, leek ineens een boodschap te bevatten.

De zomervakantie voelt voor mij toch altijd een beetje als een ontspannen oud & nieuw.

Een rustige periode van bezinning en nieuwe plannen maken.

Terwijl ik met mijn man 's avonds yoga deed in de schaduw onder de bomen.

's Morgens om 7 uur 's met mijn vriendin door de bergen jogde. 

 

Realiseerde ik mij hoeveel vrijheid en geluk wij eigenlijk hebben.

Hoe goed we het hebben met onze (bijna) volwassen kinderen.

Hoe waardevol en creatief werk ik mag doen, als directeur van Roads.

Hoe fijn het is dat ik daarnaast ook nog zelf creatief bezig kan zijn.

Ik hoef helemaal niets. Ik moet helemaal niets.

Natuurlijk een beetje zelfzorg en zorg voor elkaar en de ander.

Maar vooral ook genieten van dat wat er is. Ook de gewone dingen.

Zoals de vakantie-was die nu vrolijk wappert aan de waslijn….

Of mijn geluksvisjes van keramiek die nog altijd over de hele wereld verzonden worden.

Om overal geluk te brengen, bij wie dat maar nodig heeft. 

Het gaat niet om de business, de perfectie of wat de ander mogelijk vindt.

Het gaat om waar mijn hart van stroomt.

Ik geniet dus. Van alles wat is en alles wat stroomt.

Vandaar dit blog, omdat het schrijven ervan mij blij maakt. 

Ook moet ik snel langs bij mijn ouders en bij mijn broer.

Om uit te leggen dat Linde nog thuis woont! :-)

ONTSPULLEN

ONTSPULLEN

Ik ben dol op boeken over ontspullen.

Het liefst koop ik ze allemaal...

Waarmee dus gelijk de kern van het probleem duidelijk is!

Ik weet nog hoe het voelde toen ik zelf weer opnieuw begon.

Op mijn 36ste. Zonder tafel, stoelen, lampen of servies.

Kamperen in een leeg huis met drie kleine kinderen.

De nieuwe buurvrouw die een (oerlelijke) lamp bracht.

Aangezien ze ons kaarslicht zo zielig vond.

Maar ik was helemaal niet zielig.

Ik voelde mij zo f* vrij en creatief.

De muren behangen met vingerverf schilderijen van de kids.

Want dat kocht ik wel: vingerverf. 

Aangezien ik ook geen tv had.

Heerlijk vond ik het.

Een leeg palet lag voor mij.

Maar oh, nu is mijn huis zo dichtgeslibt.

Ondanks het lezen van al die boeken.

Ben ik zo gek op spullen.

Het is een beetje zoals dit kunstwerk hieronder.

Dat ik ooit in een museum in Praag zag.

Het neemt langzaam alles over...

Zo raakte ik zelfs gehecht aan die lelijke lamp.

Die ik toen van die lieve buurvrouw kreeg.

Met gouden koperen draken erop. 

Ik denk nog weleens aan die draken. 

Ze staan symbool voor geluk...

Ik heb nu geen energie om te ontspullen. 

Marktplaats of de kringloop maken mij al moe bij de gedachten. 

Zal ik gewoon het huis verkopen met alle spullen erin?

Al zit ik wel serieus na te denken over zo'n minibieb in de tuin.

Ik zag laatst deze twee geweldige exemplaren op Etsy.

Alleen mijn grootste zorg is dat mensen er hun oude boeken dan weer inzetten… Bestaat er ook iets als een Ik denk weggeef bieb?

NB. Morgen is het vast weer over. 

Want oh wat ben ik gek op ons huis. 

Maar soms...

Amsterdam 1/2 marathon

AMSTERDAM '21

Ik houd van Amsterdam. 

Ik schreef er jaren geleden al een blog over.

Het is een liefde die nooit meer verdwijnt.

De kunst en inspiratie overal. 

Ik woonde en werkte er en liep er mijn eerste lange duurloop.

De dam tot damloop en mijn allereerste 1/2 marathon.

Al was het niet erg dat de marathon dit jaar door corona weer niet door zou gaan.

Ik had last van blessures en had niet goed getraind. 

Onverhoopt kwam het bericht in mijn mail: de 1/2 marathon ging wel door!

Ik dacht weet je, ik ga alleen het startbewijs halen.

Het is zo fijn om even in Amsterdam te zijn.

Al is het alleen om even de sfeer te proeven…

Hoe fijn was het door te stad te lopen.

Samen met al die blije mensen.

Met hun startbewijs in hun tasje.

Als motorrijders knikte we elkaar glimlachend gedag.

Hoelang mocht je er eigenlijk maximaal over doen?

Ik hoefde geen PR. Ik zou toch ook een klein stukje kunnen lopen?

Big journeys begins with smal steps. ;-)

En hoe leuk was het!! 

Blij ei!

WINTER 2021

BIJNA WINTER

Ineens is de herfst alweer bijna voorbij. Het groen is bruin.

De bladeren gevallen. De bomen kaal.

 Ik huurde een kamer. In een prachtig landhuis

Dat de tijd had weerstaan. Met hoge ramen met glas in lood.

 In Wenum Wiesel. Wat voor mij klonk. Als een gedicht.

Als een personage uit Harry Potter. Kortom iets magisch.

Dat viel wel mee, want samen met mij, logeerde ook een groep jonge Delftse studentes.

Waardoor de kale planken kraakte en de zachte muren zuchtte.

Alleen dompelde zij zich in de drank.

En ik mijzelf in het bos. 

Wat is er mooier. 

Dan baden in het bos? 

In het gouden zonnelicht. 

Ik voelde mij zo blij en vrij.

Bijna schuldig in corona tijd.

De natuur is ook heel mooi.

Ik liep tot dat het donker werd. Dat was al vroeg...

Hoe donker kan het buiten zijn. Kon ik maar teleporteren dacht ik.

Toch hield ik vol. Want na het donker is er altijd licht.

Ook als je telefoon is uitgevallen en je het pad niet meer kan zien.

In de ochtend vond ik een fles wijn voor mijn slaapkamerdeur.

Met een lief excuus briefje van de Delftse dames.

Ik voelde mij eventjes heel oud.

Ik heb de fles maar aan mijn dochter gegeven. 

 

The rain in Spain falls mainly on the plain

Terwijl de regen vandaag naar beneden valt.

Na een aantal zonnige weken.

Denk ik ineens terug aan Spanje.

Soms kom je op een plek.

Waar je gelijk zo verliefd op raakt.

Het onverwachte is toch altijd het mooiste.

Zo'n vier jaar geleden ging ik voor het eerst op yogaweek.

Zonder enige ervaring, samen met vriendinnen.

Ik had niet eens opgezocht waar we heen gingen.

Ik vond het vooral leuk om met hen weg te zijn.

Ik kwam echter terecht bij de mooiste bed & breakfast ever!

Een prachtig ingericht huis vo kleurrijke details.

Een enorme bonte vintage verzameling.

Super lekkere vegetarische maaltijden!

Zelfs de yoga bleek - na even doorzetten - prettig te zijn!

Zo prettig, dat we daarna ieder jaar op yogaweek gingen.

Steeds weer naar een andere plek. 

Elke yogaweek weer bijzonder op haar eigen manier.

Ik zocht nooit van te voren op waar ik heen ging.

Want het kwam steeds weer goed!

Het leuke is dat het niet bij yoga vakanties bleef.

Ik begon ook zelf naar yoga te gaan.

In een periode waarin ik niet goed in mijn vel zat.

Werd (yin)yoga zelfs één van mijn belangrijkste bezigheden.

Maar toen kwam corona.

Door corona viel alles stil.

De reisjes en het samen zijn met vrienden.

Zelfs de yoga-school sloot haar deuren.

Toch had dat stil vallen ook iets fijns.

Ik hoefde niet meer weg voor retraite.

Het leven zelf werd ineens mindful.

Ik hoefde mijn rust niet te verantwoorden.

Ik deed niet veel. Ik rommelde wat in de tuin.

Ik vond dichtbij huis een leuke nieuwe baan.

Nu de sportschool weer open is.

Ik weer op reis mag.

Mag afspreken met vrienden.

De mondkapjes af gaan. 

Mijn baan steeds leuker wordt.

Het leven zijn ritme weer krijgt.

Merk ik dat ik veel minder wil.

Zoek ik nog steeds de rust.

Kan ik genieten van dat wat er is.

Dat wat er was en dat wat komt.

NB. 

Ik vond het heerlijk om weer eens een blog te maken.

Al deze foto's maakte ik overigens tijdens ons yogaretraite in 2017

Mocht je belangstelling hebben:
Ik ging op yoga retreat met: www.yogabeach.nl
Informatie over de bed & breakfast vind je op: www.123ole.nl