Housewarming 7. studio Rode Kers

HOUSEWARMING 7. studio Rode Kers

In de blogserie housewarming namen we al een kijkje in de:

1. gang (druk hier)
2. eetkamer (druk hier)
3. zitkamer (druk hier)
4. keuken (druk hier)
5. computerhoek (druk hier)

6a. slaapkamer (druk hier)
6b. slaapkamer (druk hier)

Ditmaal bezoeken we mijn studio.

Mijn hele leven creëer ik al plaatsen.

Vrije ruimtes waar ik 'iets kan scheppen'.

Eigen ruimtes niet te dichtbij en niet te ver weg.

Vrije ruimtes: vooral niet belast met wat dan ook.

Werkplaatsen, broedplaatsen, ateliers of studio's.

Toen ik ging samenwonen met mijn lief.

Creëerden we een geweldige ruimte achterin in de tuin.

Mijn studio bevindt zich achter de laatste dubbele deuren.

Om af en toe ook samen met mijn eigen gedachten te kunnen zijn.

Ik voel mij in dit tuinhuis een beetje Virginia Woolf. 

Meer dan verheugd en vol dromen en diepe gedachten.

Wat een best raar fenomeen is.

Aangezien ik al meerdere keren,

eigenaar ben geweest van een compleet huis.
Maar ik heb in deze huizen nooit dat gevoel gehad.

 Het gaat dan ook niet zo zeer om de ruimte zelf.

Maar meer om dat wat er allemaal mogelijk is.

Het aan niets en niemand verantwoording te hoeven afleggen.

Datgene kunnen creëren wat er in mijn hoofd spookt.

Het gaat allemaal over scheppingsdrang.

We maakten de studio nog mooier dan ik had durven dromen.

Met romantische openslaande houten deuren met kleine ruitjes erin.

Een witte houten vloer met bijpassende houten trap,
 naar een houten entresol met hek in de nok van de studio.

Dat de gang tocht, het hout kraakt en de deuren klemmen...

Mijn blikjes overal al kringen hebben gemaakt op de witte vloer.

Er geen centrale verwarming in zit en het soms best wel koud is.

Versterkt alleen maar nog meer mijn 'Jane Eyre' gevoel.

Buiten loopt het houten terras over in de veranda.
Waar ik bij mooi weer kan instagrammen, schrijven of lezen.

Mijn lief gaf mij voor mijn verjaardag een elektrische draaischijf.

Waarmee ik ook buiten op het terras serviesgoed kan draaien.

Kortom, het is zo'n mooie binnen en buitenruimte geworden,
dat ik mij wel moet gedragen als een:

Camille Claudel, Virginia Woolf of Jane Eyre.

Nu ken ik mijzelf al heel wat jaren, 

en weet ik inmiddels dat iets nieuws scheppen,

maar deels te maken heeft met een (mooie) ruimte.

Natuurlijk het helpt en ondersteunt.
Maar een leeg hoofd.
 Iets zien dat er niet is.
De energie en doorzettingsvermogen dat te maken.
Daar draait het uiteindelijk om.

 Nou is iets zien dat er niet is,
nooit mijn probleem geweest.

Eerder andersom.
Want ik zie altijd overal wel wat in.
Mijn hoofd zit boordevol vol met inspiratie.

Waarbij oud speelgoed en ander kringloopgeluk,
maar ook de natuur, mij nog eens extra inspireren.

Maar tijd, energie en doorzettingsvermogen.
 Dat blijft het aller-moeilijkst van het scheppen.
Zeker met een druk gezin en net zo'n drukke baan.

Want ach ik wil zoveel.

Ik wil mooie keramiek.
Maar ook een opgeruimde inspirerende omgeving.

Die twee lijken moeilijk samen te gaan.

Dus begon ik weer opnieuw opnieuw.
Deelde alles opnieuw in.
Maar het blijft lastig.
Om de studio georganiseerd te krijgen.

Het lijkt soms wel of de keramiek of de studio.

 Zeker nu het koud is.
De deuren niet open kunnen, 
en de spullen niet even naar buiten.

 Keramiek vraagt verschillende ruimtes en materialen.
Iedere fase van het proces heeft weer iets anders nodig.

Zo bleek er een oven nodig en een kraan.
Maar stap voor stap ontstaat er een echte keramiekstudio.
Niet langer meer een volwassen kinderkamer.

Inmiddels ben ik ook de entresol aan het opruimen.
Die stond nog helemaal vol met mijn verhuisspullen.
Zeker 30 dozen vol met.. van alles...

Waardoor ik het zoldertje helemaal niet op kon.
Laat staan er gebruik van maken…
Daarnaast was ik nog van alles kwijt.

Wat dat betreft helpt dit blog ook wel.
Als motivatie om de dingen af te maken.

Nou was de studio (beneden) net een beetje op orde.
Alle spullen hadden een plekje gekregen.

Maar de rust kwam er niet echt in.
Daarvoor had ik toch echt de zolder nodig.
Om verzamelingen en materialen kwijt te kunnen.
Die ik niet altijd nodig heb en dus in de weg liggen.

Wat dat betreft lijkt het soms net de 'never ending story'.

Maar langzaam vinden zelfs de laatste spullen van de zolder.

Allemaal een passend plekje in ons huis.

Zelfs het zelfportret dat ik in mijn vorige blog nog kwijt was.
Heb ik gevonden! Net als vele andere spullen.
Maar een beetje memory lane is het wel…
Al dat opruimen.

Verder verplaats ik ook tassen vol naar de kringloop en marktplaats.
Hoewel ik soms weer kleine tasjes mee terug neem…
Zijn dat vooral dingen ter decoratie en inspiratie.
Zei ik schuldbewust… en het is natuurlijk goed…
...voor de economie en het goede doel… enzo...

Inmiddels begint de entresol ergens op te lijken.
Maar hij is beslist nog niet foto waardig.

Beneden ziet het er nu ongeveer zo uit...

Maar ik weet hoe het kan zijn.
Dus het komt goed.
Met de tijd.

Inmiddels is Studio Rode Kers een feit!
www.rodekers.nl (of com) of www.redcherry.nl

Daar heb je geen studio voor nodig! :-)

PS. Je kan nog tot vanavond meedoen aan de Rode Kers give away op Instagram.