ONTSPULLEN

ONTSPULLEN

Ik ben dol op boeken over ontspullen.

Het liefst koop ik ze allemaal...

Waarmee dus gelijk de kern van het probleem duidelijk is!

Ik weet nog hoe het voelde toen ik zelf weer opnieuw begon.

Op mijn 36ste. Zonder tafel, stoelen, lampen of servies.

Kamperen in een leeg huis met drie kleine kinderen.

De nieuwe buurvrouw die een (oerlelijke) lamp bracht.

Aangezien ze ons kaarslicht zo zielig vond.

Maar ik was helemaal niet zielig.

Ik voelde mij zo f* vrij en creatief.

De muren behangen met vingerverf schilderijen van de kids.

Want dat kocht ik wel: vingerverf. 

Aangezien ik ook geen tv had.

Heerlijk vond ik het.

Een leeg palet lag voor mij.

Maar oh, nu is mijn huis zo dichtgeslibt.

Ondanks het lezen van al die boeken.

Ben ik zo gek op spullen.

Het is een beetje zoals dit kunstwerk hieronder.

Dat ik ooit in een museum in Praag zag.

Het neemt langzaam alles over...

Zo raakte ik zelfs gehecht aan die lelijke lamp.

Die ik toen van die lieve buurvrouw kreeg.

Met gouden koperen draken erop. 

Ik denk nog weleens aan die draken. 

Ze staan symbool voor geluk...

Ik heb nu geen energie om te ontspullen. 

Marktplaats of de kringloop maken mij al moe bij de gedachten. 

Zal ik gewoon het huis verkopen met alle spullen erin?

Al zit ik wel serieus na te denken over zo'n minibieb in de tuin.

Ik zag laatst deze twee geweldige exemplaren op Etsy.

Alleen mijn grootste zorg is dat mensen er hun oude boeken dan weer inzetten… Bestaat er ook iets als een Ik denk weggeef bieb?

NB. Morgen is het vast weer over. 

Want oh wat ben ik gek op ons huis. 

Maar soms...