ZOMER GEVOELENS

ZOMER GEVOELENS

Terwijl ik heerlijk in mijn hangmat lag. In het altijd zo zonnige Corsica.

Kreeg ik een berichtje: 'Jullie huis en je keramiek staat in de nieuwste Margriet.'

Het liefst was ik gelijk op de fiets gestapt. Om een enorme hoeveelheid Margrieten te kopen.

Want hoewel ons huis inmiddels in een flinke stapel tijdschriften is verschenen. De opwinding blijft!

Gelukkig was mijn dochter thuis en lag de Margriet al op de mat.

Al snel druppelde de eerste foto's van de kleurrijke rapportage binnen.

Het voelde toch iets minder opwindend dan zelf de bladen omslaan.

Tussendoor appte mijn dochter verbaasd: "Ben ik het huis al uit?"

Mijn man appte gelijk grappend vanuit de andere hangmat: 

"Ja, Linde we moeten je nog iets vertellen..."

Terwijl ik snel mijn broer appte of hij voor mijn moeder een Margriet wilde kopen,

las ik tegelijkertijd dat per ongeluk de namen van onze jongste dochters verwisseld waren.

Ook begon gelijk mijn creativiteit te stromen. Dat doet zo'n artikel helaas :-) ook met je...

Keramiek-ontwerpen die ik nog graag wil maken. Mijn nieuwe raku-oven die ik wil stoken.

Ruimtes in huis die graag wil verven of behangen. Meubels die ik wil opknappen.

Ook grotere opknap projecten zoals de badkamer en dat boek dat ik graag wil afmaken…

Mijn hangmat lag ineens een stuk minder ontspannend.

Er kwamen mailtjes: Zou u dan en dan een workshop draaien kunnen geven?

Ook verontrustende berichtjes dat de betaling op mijn website niet meer werkte…

Zelfs het zalige kersen dessert in het restaurant, leek ineens een boodschap te bevatten.

De zomervakantie voelt voor mij toch altijd een beetje als een ontspannen oud & nieuw.

Een rustige periode van bezinning en nieuwe plannen maken.

Terwijl ik met mijn man 's avonds yoga deed in de schaduw onder de bomen.

's Morgens om 7 uur 's met mijn vriendin door de bergen jogde. 

 

Realiseerde ik mij hoeveel vrijheid en geluk wij eigenlijk hebben.

Hoe goed we het hebben met onze (bijna) volwassen kinderen.

Hoe waardevol en creatief werk ik mag doen, als directeur van Roads.

Hoe fijn het is dat ik daarnaast ook nog zelf creatief bezig kan zijn.

Ik hoef helemaal niets. Ik moet helemaal niets.

Natuurlijk een beetje zelfzorg en zorg voor elkaar en de ander.

Maar vooral ook genieten van dat wat er is. Ook de gewone dingen.

Zoals de vakantie-was die nu vrolijk wappert aan de waslijn….

Of mijn geluksvisjes van keramiek die nog altijd over de hele wereld verzonden worden.

Om overal geluk te brengen, bij wie dat maar nodig heeft. 

Het gaat niet om de business, de perfectie of wat de ander mogelijk vindt.

Het gaat om waar mijn hart van stroomt.

Ik geniet dus. Van alles wat is en alles wat stroomt.

Vandaar dit blog, omdat het schrijven ervan mij blij maakt. 

Ook moet ik snel langs bij mijn ouders en bij mijn broer.

Om uit te leggen dat Linde nog thuis woont! :-)

Vision Quest

De Vision Quest

Vorig jaar deed ik een leiderschapsopleiding.

Ik nam er zelfs een sabbatical voor op.

Dit op aanraden van de opleiding.
Wat ik eerst belachelijk vond… 
Maar later begreep en zelfs van genoot.

Ik maakte een innerlijke reis.

Met alle ups en downs.

Ik maakte ook een fysieke reis naar India.

Om daar te werken vanuit een ander perspectief.

De Vision Quest was ook een onderdeel.

Ik had daar nog nooit van gehoord.

Het werd voor mij een levensveranderende ervaring.

 Een Vision Quest is een oud overgangsritueel.
Een zogenaamde 'Rite de Passage' die mensen helpt
 om van het ene stadium van het leven naar een ander te gaan. 
In dit ritueel zoek je in de natuur de afzondering op.

Door in het onbekende te verblijven ontstaat er iets nieuws, 
waarmee je weer terug keert naar je dagelijks leven. 

Tijdens de Quest eet je niet, je mag wel water drinken. 
Door te vasten stel je geest en hart open.
Je blijft ook één nacht wakker. 

 De Quest bereid je voor met een medicijnwandeling.

Op een rustige plek in de natuur.

Je wandelt van zonsopgang tot zonsondergang of andersom.

In stilte zonder telefoon, kompas of andere hulpmiddelen.

Je gaat de natuur in om antwoord te vinden.

Op de vragen die bij jou (onbewust) spelen.

Onze voorvaderen beschouwde de natuur als helend.

De natuur als medicijn: vandaar de naam medicijnwandeling.

Zelf maakte ik mijn wandeling in de bossen.

Waarbij ik tijdens mijn wandeling pas ontdekte,

dat ik voor een oude plek uit mijn jeugd had gekozen.

Tijdens de wandeling gingen vele deuren open.

Ik liep het pad, de gevoelens en de dromen van mijn jeugd.

In het vliegtuig naar Portugal kon ik mijn ervaring pas verwoorden. 

Het is zo bijzonder dat de natuur en stilte zo'n impact hebben.

In Portugal verbleef ik op een berg.
Van zonsopgang tot zonsopgang.
Zonder slaap, eten of een tent om te schuilen.
Het bleek niet van belang te zijn.

Het was werkelijk een magische ervaring.

Ik was in al mijn drukte bijna vergeten dat ik zelf natuur ben.

Afgelopen jaar deed ik wat ik voelde dat ik moest doen.
Ik volgde vele trainingen en ontmoette mooie mensen.
Ik moest er ook vaak weer afscheid van nemen.
Soms zelfs voor altijd…

Ik maakte een imperfecte zwaan.

Hij is niet voor mensen die van perfectie houden.

Hij staat symbool voor schoonheid.

Na mijn medicijnwandeling maakte ik ook een 'lelijk' eendje.

Samen staan voor ze transformatie en het kind in jezelf.

Daarnaast is het gewoon een lief keramiek duo:

Beautiful Imperfect Swan & Ugly Duckling

Ze zijn vanaf vandaag te koop in mijn webwinkel. 

Wat betreft de Vision Quest:

Eind juni ga ik een week op Vision Quest in Zweden.

Ditmaal ga ik vier dagen/nachten alleen de natuur in.

Ik weet niet waarheen het leidt.

Ik weet alleen dat ik dit pad graag wil lopen.

—***—

NB. De eerste twee foto's zijn gemaakt in India. Alle andere zijn gemaakt in Portugal voor en na mijn vision quest. Tijdens de Quest mag je alleen papier/pen meenemen om notities te maken. (Telefoons, fototoestellen, laptops, iPads of andere hobby-achtige spullen - wol, verf, klei e.d. - zijn niet toegestaan.)

De laatste foto's zijn gemaakt in mijn atelier.

BewarenBewarenBewarenBewarenBewarenBewarenBewarenBewarenBewarenBewarenBewarenBewaren

over systemen, hartzaken & inpakpapier

over systemen van het hart

of hoe ontwerp je je eigen inpakpapier

Ik hang net de telefoon op.

School van mijn zoon. Waar hij is?

Ik weet het niet. Ik ben op mijn werk.

Mijn zoon is maandag altijd bij zijn vader.

Hij blijkt onderweg in de bus.

Natuurlijk verslapen en veel te laat ingestapt...

Als ik hem na het telefoontje van school bel.

Of ik voortaan wil inloggen via hun schoolportaal.

Zei de dame nog. Die ook haar werk doet.

Die dit portaal vast niet zelf bedacht heeft.

Waar alleen ouders op kunnen inloggen.

Die echter op hun werk zijn.

Vorige week stond ik 15 minuten in de wachtlijn.

Nadat ik haar telefoontje miste omdat ik in vergadering zat.

Na twee keer verkeerd doorverbinden.

Zeiden ze dat ze er niet meer was.

Nee, ik kon niets doorgeven.

Mijn zoon is zeventien.

Ik woonde al op mijzelf op die leeftijd.

 Droomde over schrijfster of schilderes worden.

Omdat ik mijn gevoel kwijt kon.

In dingen creëren.

Ik werd beide niet.

Verdronk in mensen en systemen.

Van uitgeverijen, exposities en opleidingen.

Ging uiteindelijk als activiteitenbegeleider de zorg in.

Groeide door tot een creatieve directeur.

Ook ik ben bekend met de systemen van de dame aan de telefoon.

Ze lijken er regelmatig met ons van door te gaan.

Misschien vandaar mijn onverklaarbare behoefte.

Om zelf met de hand inpakpapier te ontwerpen.

Wat ik helemaal niet nodig heb.

Maar het is zo fijn iets te doen.

Waar ik iets bij voel en vat op heb.

Al kan het met een designprogramma vast sneller.

Gelukkig hoef je je bij een hobby niet te verantwoorden.

Ik werkte met een potlood, potje Oost-Indische inkt, 

kroontjespen, (overtrek)papier, lineaal en een schaar.

Ik tekende zes figuurtjes: een stoere zwaan, 
een kwetsbaar eendje, een klavertje vier, een hart, 
een bloesem en twee rode kersen.

Plakte die bij elkaar in een groepje en trok ze over.

Dit tweede vel knipte ik in vieren.

Daarna legde ik ieder stuk op de hoek schuin tegenover.

Deze plakte ik allemaal weer vast.

Daarna trok ik alles op een derde vel over.

En voilà, mijn eigen ontwerp voor op een zeefdrukraam.

Het patroon loopt aan alle kanten in elkaar over.

Waardoor ik een oneindig groot oppervlakte zou kunnen bedrukken.

Ik begrijp heus wel waarom mensen blij worden van systemen.

Toen tekende ik plots nog één extra rode kers.

Op het open 
stuk. 
Gewoon omdat het zo voelde.

Ik weet dat ik al een dubbele kers had…

Maar sommige beslissingen zijn nu eenmaal irrationeel.

Ook weet ik dat die laatste kers nu eigenlijk nog één keer,

linksboven het klavertje terug moet komen.

Om het patroon kloppend te houden.

Maar ik tekende daar niets…

Ook maakte ik er geen zeefdrukraam van.

Want zo gaat dat met systemen.

Ze bedenken geeft vreugde.

Maar om al die vellen nu te moeten bedrukken…

--------------------------------------------------------------------

Ontwerp en foto's zijn gemaakt in mijn eigen studio, veranda, tuin en huis.

Kopiëren mag alleen met toestemming van corinep68@hotmail.com

Lucky New Year! Give away!

Wish you all a lucky new year!

Op de valreep van het oude jaar,

maakte ik van keramiek deze 'lucky diamonds'.

Pastelkleurige schalen waar ik zelf heel blij van werd.

Dat is waar het leven wat mij betreft over gaat.

Het zien en creëren van je eigen diamanten.

En natuurlijk ook een beetje geluk.

Want je kan het niet helemaal naar je hand zetten.

Vandaar dat ik jullie op deze laatste dag van het oude jaar.

Vooral een gelukkig nieuwjaar wil wensen!

Om dat geluk in 2016 een beetje te helpen.

Geef ik een zelfgemaakt visje, vaasje of schaal cadeau.

Wil jij graag een lucky fish (geluksvisje), little broken luck vase (voor een afgebroken bloem) of een found diamond (schaal) winnen?

1.) Volg dit blog en laat hieronder een berichtje achter.

2.) Of volg @redcherryrodekers op Instagram en tag/repost de foto op IG.

3.) Of doe beide, voor meer kans en dan loot je naam 2x mee!

Je kunt zelf kiezen welke van de drie je graag wilt hebben.

15 januari maak ik de winnaar bekend.

A Lucky New Year!!

Hartelijke groet, Corine

NB. In het geluksvisje kan je onderin een klein wensje doen. Het papiertje krijg je erbij opgestuurd. Zodat je ook zelf weer iemand anders gelukkig kunt maken :-) Nieuwsgierig naar mijn keramiek? Leuk als je een kijkje op mijn site neemt: www.rodekers.nl

mijn 'bucket list'

DREAMS DON'T WORK

UNLESS YOU DO

Het Snorfestival is alweer een tijd geleden.
Maar ik kijk er nog steeds met veel plezier op terug.
Op het festival zelf, maar vooral ook op de activiteiten daarvoor.
Voor mij helpt het om soms gewoon een deadline te hebben.
Om te komen tot dingen die ik graag wil. Dingen waar ik al jaren over fantaseer.

Ik wilde altijd al graag naast mijn gezin en werk ook creatief bezig zijn. 
Het is heerlijk dat ik daar nu een vorm voor lijk te hebben gevonden.

Juist in deze tijd van hoop, wensen en verlangens.
Mensen die vluchten voor de vrijheid of strijden voor de vrijheid.
Kinderen die vol spanning hun schoen zetten.
Ben ik mij er zo bewust van, dat ik een gelukkig mens ben.

Dit was mijn (jarenlange) bucketlist:

1.) Eigen studio creëren
Helemaal achterin onze tuin zit mijn eigen keramiek atelier. Met uitzicht op de veranda.

2.)  Eigen producten bedenken
Verhalen verdenken en vertellen. Dat vind ik het mooiste dat er is. Juist over die kleine dingen, die net de kers op de taart kunnen zijn. Die het leven extra mooi kunnen kleuren. Zoals een geluksvisje ontwikkelen, waarin je een wensje kunt stoppen voor de ander. Of een klein gebroken vaasje, voor juist die ene gebroken bloem. 

3.) Eigen bedrijf hebben
Precies een jaar geleden schreef ik studio Rode Kers officieel in bij de Kamer van Koophandel.
Inmiddels heb ik naast mijn blog en logo, ook een eigen webwinkel: www.rodekers.nl.
Afgelopen maanden zijn daar ook visitekaartjes, passende verpakkingsmaterialen (diverse doosjes), rode kers stickers, ansichtkaarten en een eigen Studio Rode Kers folder bij gekomen.

4.) De kers op de taart.
 Bij Studio Rode Kers gaat het niet om geld verdienen. (Ik heb al een baan.) Het gaat voor mij om het toevoegen van extra waarden (zonder daarbij verlies te lijden). Dat klinkt heel zwaar, maar dat kan heel eenvoudig zijn, zoals bijvoorbeeld de nostalgische rode kersen zuurtjes. Ze passen mooi bij de naam van de studio en mijn (vintage) keramiek. Iedereen gaat er spontaan verhalen van vroeger bij vertellen. Het is leuk om ze gratis mee te geven bij aankoop van keramiek en je kunt ze prachtig aan feestelijke cadeautjes strikken. Of stiekem aan verlegen kinderen geven (als ouders niet kijken). Of de minder verlegen kinderen zeer creatief te laten worden (om geld voor deze snoep te regelen). Maar het is vooral alles bij elkaar (het geheel), waar ik zelf zo vrolijk van word.

5.) Kunstenaar voelen
Als 18 jarige wilde ik graag kunstenaar worden. Die hang naar creatie, kleur en vorm is nooit verdwenen. Inmiddels zit ik in het tweede jaar van de driejarige keramiekopleiding in (SBB) in Gouda. 
Ik voel mij daar werkelijk als een vis in het water. Het zo heerlijk om nieuwe dingen te leren, te experimenteren en student te zijn. Maar vooral om dingen gewoon met mijn handen te maken. Letterlijk met mijn handen in de klei. Dat een berg grijze poeder of een homp klei, veranderd in een mooie kom of vaas. Dat blijf ik magie vinden.

6. Nieuw keramiek product

Ieder jaar wil ik iets nieuws ontwerpen voor Studio Rode Kers. Dit jaar zijn dat de 'found diamonds'.
Ik vond bij de kringloop een paar oude glazen schalen, die mij deed denken aan de schalen waarin ik als kind de vla en appelmoes kreeg. Ik maakte er een mal van en dit was het resultaat. Een gevonden diamant. 
Dat iets ouds weer iets heel sprankelend nieuws kan worden, spreekt mij aan. Vandaar dat ik deze schalen serie deze naam heb gegeven. (En ook omdat ze natuurlijk op diamanten lijken.) Ze zijn te koop in mijn webshop.

7. Workshops geven
Op het Snorfestival gaf ik mijn eerste workshops potjes draaien. Echt super leuk om te doen. 
Het lijkt mij zalig om in de toekomst ook een paar keer per jaar een workshop keramiek thuis te geven.
Met een hightea in de veranda. Maar misschien even wachten tot de oudste kids het huis uit zijn.

8.) Een reuze rode kers

Heeft geen uitleg nodig!

Wat is jouw kers op de taart?

En heb jij ook (ergens in je hoofd) een bucket list?