Tuin binnenkijker

over een bankje in de tuin...

Ineens scheen de zon weer.

Zomaar een paar dagen achter elkaar.

Ik werd er zo ontzettend blij van.

Ik wist niet hoe snel ik naar buiten moest hollen.

Want ik wilde die zon vangen!

Ik weet niet hoe, maar ik ving hem echt!

Wellicht lokte ik hem met de kleurige bloemenbende.

Die al snel rondom mij en mijn bankje ontstond.

Sommige dingen heb je niet onder controle...

Of zou het de geur van de BBQ zijn geweest?

Hoe dan ook, dat mintgroene bankje.

Dat vorig jaar nog een niet beschrijvenswaardig onderdeel.
Van een complete (zeer bekende) tuinset was.

Dit solide huis-tuin-keuken bankje had nu…
 - door het eenvoudig onder het keukenraam te schuiven -
een geheel nieuwe status verworven!

Zij was ineens mijn bankje geworden!

Waar ik de dag begon met een gezond ontbijtje.

Met uitzicht op ons groene huis en de tuin.

Natuurlijk zag ik ook dat er van alles gedaan moest worden.

Maar ik deed heel weinig.

Ik had duidelijk dit bankje even nodig.

Wel gaf ik dagelijks de planten water.

Waarbij ik het koude water over mijn blote voeten liet klotsen.

Geluk zit soms in de kleine dingen.

Het gaf zelfs niet.

Dat het water soms in mijn nek drupte.

(Die plantenhangers zijn prachtig, maar ik ben 1 meter 60…)

Maar ach, zelfs water uit de gieter.

Voelt zoveel anders dan water uit de hemel.

Hoe dan ook.

De moraal van dit verhaal is.

Het geluk zit in de kleine dingen.

Je hoeft soms alleen maar een bankje te verplaatsen.

Om een heel ander uitzicht te hebben.

(En niet vergeten, er ook af en toe op te gaan zitten.)