Kitchen restyle #newhome #3

Nu ik in de ban van vogels ben.

Lijkt het alsof ik ze overal zie vliegen.

Bij IKEA ontdekte ik vrolijke zomerse producten.

Met grappige roze flamingo's erop. Ik werd er blij van.

Zeker nu het de koudste meimaand in veertig jaar dreigt te worden...

Dus kocht ik de roze theedoeken.

Als vrolijk evenwicht voor het weer en mijn beeldjes.

Waarvan mijn flamingo toch wel heel serieus uit zijn ogen kijkt.

Serieuzer dan zijn felroze 'zusje' die model stond voor IKEA.

Ik kocht er een glimmend zwart rekje bij.

Die wonderlijk precies onder het keukenraam paste.

Om de boel weer in balans te brengen en gelijk orde te scheppen in keuken.

Maar ik liet mij verder niet door IKEA verleiden.

Nou ja, vooruit, ik kocht ook vrolijke rietjes, servetten en een paar glazen.

Aangezien mijn glazen altijd sneller op zijn.

Dan mijn afwasmachine vol is.

En je kunt ze niet stapelen.

Maar dat schijnt iedereen in huis steeds te vergeten...

De flamingo's kleuren prachtig bij mijn roze koelkast.

Die overigens niet in mijn nieuwe keuken past.

Waar ik het eigenlijk nu niet over wil hebben.

Want oh, mijn roze SMEG koelkast.

Het eerste gedroomde meubelstuk dat ik kocht.

Waardoor ik vele andere zaken moest laten.

Maar het was liefde op 1e gezicht.

Wist je trouwens dat flamingo's grijs geboren worden?

Het felroze ontstaat door elementen die ze uit hun voedsel halen.

Daarom zijn ze in dierentuin vaak meer grijs dan roze.

Zou iedereen het dan in zich hebben om een flamingo te worden?

Ik ben net als zij gek op kreeft :-)

Thuis ontdekte ik dat ik al mee doe aan de flamingo trend.

Zonder mij daar overigens bewust van te zijn.

Wanneer is iets eigenlijk een trend?

Wanneer het langer dan een seizoen duurt?

Wanneer je het in drieën tegenkomt?

De flamingo werd vorig jaar al door bloggers als trend gesignaleerd:

 (Bron afbeeldingen: www.littlebigbell.com en www.kellymarket.com)

Het gaat mij niet om die flamingo.

Hoewel het een grappig beest is om te zien.

Gaat het mij toch vooral om haar kleur.

Ik weet niet waar mijn voorliefde voor roze vandaan komt.

 De eerste dertig jaar van mijn leven had ik niets met roze.

Niet als kind, niet in mijn huis en zelfs niet in de babykamers.

Wist je trouwens dat zestig jaar geleden roze juist een jongenskleur was.

Omdat zij zo'n besliste kleur is.

Blauw werd toen juist als delicater en vrouwelijker beschouwd.

In Belgie en Polen schijnt dat nog steeds zo te zijn.

Maar na mijn scheiding kocht ik spontaan een roze koelkast, een roze bank, 

roze kussens, lampen, behang, sprei en zelfs roze gordijnen...

De kamer van dochter werd nog rozer dan roze...

Die van mijn zoons rood en oranje...

Ik denk gewoon omdat het kon, compromisloos en ik daar heel blij van werd.

Wellicht verlate tienertijd omdat ik op mijn zeventiende al ging samenwonen?

Een roze wolk? Een roze bril? Ach, waarom het analyseren.

Inmiddels is alles enigszins genormaliseerd.

Hoewel mijn kinderen daar vast anders over denken.

Hun kamers zijn overigens nu lichtblauw, geel en lichtgroen.

Maar ik word nog steeds blij als ergens iets roze zie.

En ik ben dan ook heel blij met de roze muur in ons nieuwe huis.

Hoewel, hij zou nog wel een tintje rozer mogen...

Nee, ik wil er geen flamingo ophangen!
(Dan krijgt hij ruzie met het hert.)