Look inside

Gisteren reden mijn lief en ik over oer-Hollandse wegen naar Strijensas.

Waarheen? Juist, naar Strijensas.

Een klein dorpje in de Hoekse Waard onder Dordrecht. 

Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook de kaart er even bij gepakt heb.

Onderweg moest ik natuurlijk even stoppen.
Om die prachtige Hollandse bomen op de foto te zetten.
Ja, je zult met mij in de auto zitten ;-)

Want och wat een mooi Hollands landschap.

Maar we gingen mijn 'nieuwe' auto ophalen bij mijn collega Lilian.
Wie ik ga opvolgen in Geldermalsen, omdat zij zelf naar Zeeland gaat.

Zij bleek in een prachtig wit dijkhuisje te wonen.

En ach wat was ik onder de indruk.

Over dit soort huisjes droomde ik als kind!

Nu bleek dat Lilian zo'n huisje heeft met een prachtige tuin.
Maar zij verlangt alweer naar een ander nieuw huis.
In het Zeeuwse Middelburg.
Het leven kent vreemde wegen.

Maar mocht je zelf naar zo'n huisje verlangen?

Zij staat binnenkort te koop.

Niet alleen de tuin is prachtig.

Ook binnen stap je van de straat zo in een andere tijd.

In de tijd waarin brieven nog met zorg door de schrijver werden weggebracht.

Door de deur van het postkantoor dat dit dijkhuisje vroeger ooit was.

De tijd ver voor de mails, sms en blogs.

Waarin de verhalen nog gewogen werden. 

Hoeveel verhalen zullen er door de voordeur zijn gekomen?
Nu zijn ze aangevuld met de verhalen van de huidige bewoonster.

De vele tentoonstellingen die zij bezoekt en bezocht.
Sieren in lijsten de muren.

Eigenlijk is het hele huis gevuld met verhalen.

In de vele kunst en objecten die overal in het huis staan en hangen.

De prachtige hoekjes. Teveel om allemaal op de foto te zetten.

Maar ik was al heel blij met deze foto's en haar gastvrije ontvangst.

Ontzettend grappig te zien dat we 't geluksvisje van Edith Madou delen.

Net zoals de kleurrijke papier-maché schoenen van Paspartoe.
En de zin om soms zelf iets op het doek te zetten.

 

Bovenstaande schilderij heeft Lilian zelf allemaal herinneringen in verwerkt.

Van stenen, schelpen tot muffin papiertjes en plastic zakjes.

Jammer genoeg lukte mij het niet goed het reliëf op de foto te krijgen.

Maar het verlangen naar Zeeland is zichtbaar!

We dronken koffie en cola light in de gezellige Hollandse keuken.

En deden de overdracht van de auto waar het eigenlijk om begonnen was.

Daarna maakte ik nog een laatste foto van het huis aan de overkant.

Stapte ik in mijn 'nieuwe' auto en reed terug naar de randstad.

Wie weet maak ik binnenkort een blog over haar nieuwe huis in Middelburg.

Lilian bedankt voor het gastvrije en inspirerende bezoek.

Veel succes in Zeeland!