Farewell to old job 2

Vandaag moest ik heel veel doen.

Maar ik deed niet veel. 

Tenminste niet dat wat ik van plan was.

Ik droomde, mijmerde en blogde wat.

Ik dacht na over gisteren, mijn eerste werkdag.

Verwonderde mij over het feit dat ik nu 3x in Geldermalsen ben geweest.

Maar nog geen idee heb hoe mijn nieuwe kantoor eruit ziet.

Bedacht dat het mij ook eigenlijk niets kan schelen.

Dat het de mensen zijn die mij inspireren.

Dat ik mijn eerste werkdag alweer bevlogen ben geraakt.

Bedacht mij dat ik mijn sleutel van mijn oude kantoor nog niet heb ingeleverd.

Maar dat ik die in geval van nood of waarneming misschien toch moet bewaren.

Bedacht mij dat ik nog geen nieuwe sleutel van mijn nieuwe kantoor heb.

Maar dat er vast wel iemand zal zijn...

Ik gooide met spijt mijn reuze boeket met roze bloemen weg.

Die ik zelf had samengesteld uit alle gekregen bloemen.

Waar ik wonderbaarlijk een geschikte vaas voor vond.

Verstopt ergens diep achterin de kast, ooit kregen toen ik 40 jaar werd, met 40 rozen.

Nooit gedacht ooit weer zo'n groot boeket te krijgen!

Het prachtige vernieuwde boeket heeft het er heel lang in vol gehouden.

Met veel inspanning en gemopper (want te groot, te zwaar, te veel) heb ik het samengesteld.

Het hele huis werd bloemenzee, maar wat heb ik er vervolgens enorm van genoten.

Helaas begonnen de bloemen en het water nu ernstig te ruiken.

Schoonheid en vergankelijkheid. 

Ze kunnen helaas niet zonder elkaar.

De bloemen in de groenbak.

De vaas weer gepoetst achterin de kast.

Maar gelukkig hebben we het blog nog :-)

Ik zette het lieve welkomsboeketje van gisteren ervoor in de plaats.

In mijn zomerse ananasglas van Ikea. 

Zij beviel mij goed.

Weer in eenvoud beginnen.

Ik dacht aan de vele papieren en plannen die ik heb opgeruimd.

Tot uiteindelijk een heel klein stapeltje overdracht (op de grote tafel) overbleef.

Hoe betrekkelijk is alles toch...

Ik nam mij voor zuiniger met papier te zijn en duurzamer te gaan werken.

Digitale mapjes en rust en regelmaat in mijn hoofd.

Ik dacht aan de lege prikborden en lege nissen.

Hoe deze zich weer zouden vullen (of al gevuld zijn) met nieuwe dromen.

Ik voelde zelf hoe mijn hoofd zich alweer aan het vullen was.

Door alleen al die eerste werkdag...

Ik douchte mij met schuim van Rituals.

Ik waste mijn handen en smeerde ze in met crème van Rituals :-)

Ik genoot van de luxe die kreeg/kocht van de cadeaubonnen.

Ik las een mooi boek die ik van zoon voor mijn verjaardag kreeg.

Ik bladerde door een werkelijk prachtig kookboek die ik van mijn cadeaubonnen kocht.

 Ik bakte worstjes en roosterde pitabroodjes.

Omdat ik te lui was om te koken.

Ik draaide een wasje en genoot van de foto's uit het kookboek!

Ik genoot van het mooie weer door de ramen en was blij dat ik niet naar buiten hoefde.

Bedacht dat het mij heerlijk leek om over zo'n oosterse markt te slenteren.

Maar was blij dat het even niet hoefde :-)

Ik bedacht mij dat ik een zeer dankbaar mens ben.

Even echt helemaal niets te wensen heb!

Morgen neem ik de herinneringen uit mijn oude kamer mee.

Ik heb geen idee of ze in mijn nieuwe kamer passen.

Ik laat ze overdag wel in mijn auto.

Tot het einde van de dag.

Als iedereen weer weg is, en ik ze rustig een plekje kan geven.

Samen met een aantal prachtige nieuwe herinneringen.

Die ik heb gekregen bij mijn afscheid. 

Het roze schilderij (die monden betekenen zeggenschap) gemaakt door de cliëntenraad,

gaan zeker een bijzonder plekje krijgen!

Het portret van mij is misschien wel erg veel mij.

Maar het tovert ook een grote grijns op mijn gezicht.

Ik hoop dat ik nooit zulke kramp in mijn kaken krijg!

Maar ze zal zeker een ereplek krijgen.

Net als die prachtige gele kat. (Paspartoe bedankt!)

Mijn kinderen vonden de tekening en knutselwerk van Guus het mooist!

De twee beschilderde pumps in de glazen bol.

Gemaakt door een medewerker en cliënt.

Gekregen van mijn twee lieve secretaresses.

Staan wel heel mooi symbool voor Op Eigen Benen.

Ze krijgen straks een plekje aan het plafon.

Van de drank zullen we samen met vrienden genieten.

Want anders blijft er van Op Eigen Benen niets meer over ;-)

Het plakboek waarin ik alle kaartjes, briefjes, wensen en mailtjes ga plakken.
Zoveel mooie lieve persoonlijke mailtjes gehad.
Ik ga ze allemaal bewaren! Dank, dank en dank!

De bollen krijgen een prachtig plekje in onze nieuwe tuin.

 Een nieuw begin.

Morgen start mijn nieuwe baan echt.

Alle medewerkers, ouders, cliënten en anderen nogmaals bedankt.

Geen woorden voor: maar dit warme en bijzondere afscheid blijft mij echt voor altijd bij!

En nu ga ik de was in de droger doen :-)
Lazy sunday!