Girls room #oldroom 2

Bij verhuizing horen nieuwe slaapkamers.

En dus afscheid van de oude kamers.

In dit geval ook de kamer van mijn dochter, mijn jongste.
Die volgende week twaalf jaar wordt.
Ook al zegt ze tegen iedereen veertien...

Dit is haar lichtblauwe slaapkamer.
Omdat ze de roze slaapkamer hiervoor niet meer wilde...
En nu natuurlijk geen lichtblauwe slaapkamer meer wilt...

Vorige week liet ik de kamer van mijn middelste zoon zien.
Waarvan ik alle meubels op marktplaats had gezet.
Dit bleek echter heel ingewikkeld en gaf veel vragen van 'kopers'.
Kunnen de meubels ook los? En hoeveel centimeter is dat? En hoeveel kost dit?
Maar geen biedingen... 

Terwijl ik dacht voor 60 euro kan men alles in 1x meenemen.
Maar het leven zit zo veel ingewikkelder in elkaar.
Dat vergeet ik wel eens.
In mijn hoofd lijkt het soms zo eenvoudig :-)

 Dus heb ik net alleen zijn bed op marktplaats gezet.
Hopen dat dat wel een concreet bod gaat opleveren.
Want de verhuisdatum (15 juli) komt snel dichterbij!

Net heb ik ook het bed van mijn dochter op marktplaats gezet.
Stapelbed, bieden (niet kopen!) vanaf 20 euro.
Ik kreeg gelijk een telefoontje.
Dat ze hem graag voor 20 euro kwamen ophalen...

Ach, het gaat niet om het geld, maar ik begrijp het soms niet.
Al had ze 25 euro geboden.
Misschien dat ik ze wel gewoon aan de kringloop geef.

Goed doel, geen gedoe, geen vragen en iedereen blij.
Maar ja, van dat geld kan ik ook weer iets leuks kopen.
Voor op haar nieuwe kamer!

Eigenlijk wil ik die meubels natuurlijk helemaal niet verkopen.
Het liefst zou ik de twee kamers door de lucht willen transporteren.
Zonder er iets aan te veranderen.

Terwijl de kinderen ze zonder problemen inwisselen.

Omdat zij inmiddels er te oud voor zijn geworden.

Nou ja, dat vinden zijzelf...
Ik helemaal niet. Dat zal je inmiddels wel begrijpen.

Over mijn dochters volgende kamer heb ik nauwelijks iets te zeggen.

Daar heeft zij hele duidelijke eigen ideeën over.

Daar komt geen antieke kast en bureau meer in voor.

En zeker geen bloemetjes behang.

 Over haar prinsessenlamp zal ik al helemaal niet praten.

De lamp is zelfgemaakt door een kunstenares.

Alle glazen steentjes zijn er inmiddels bijna afgepeuterd...

Maar ik weet nog hoe blij ik was.

Toen ik hem voor haar kocht op de Ceintuurbaan in Amsterdam.

Samen met de kast en kroonluchter verhuisde ze mee uit haar roze kamer naar de lichtblauwe.

  

Het gaat niet over wat ik wil, maar wat zij wilt, 
maakt mij dochter mij onverbloemd duidelijk.
Ik doe maar lekker bloemetjes behang ergens in mijn eigen huis!

Maar ik heb straks geen eigen  huis meer.
Wij hebben straks een huis.
En mijn lief houdt net als mijn dochter niet van bloemetjes.
Ja, in een vaas of in de tuin, als ik ze water geef...

Eigenlijk wil ik zelf ook geen bloemetjes meer.
En zo leer ik op zeer subtiele wijze loslaten.

En breng ik mijn 'Op Eigen Benen' training.

Ook maar thuis in de praktijk.

Het blijkt nog leuk ook!

En word ik zelfs samen met mijn dochter.

Heel enthousiast over haar nieuwe kamer.

En alles wat zij wel wilt.

De piano bijvoorbeeld.

Die mag wel mee.

Haar broer mag er zelfs op spelen.

Haar boeken, kussens en pluche beesten.

De soep wordt gelukkig niet zo heet gegeten.
Op Eigen Benen. Maar ik ben blij dat ze nog niet naar de middelbare gaat.
(Want wat kost Op Eigen Benen een energie...)

Maar al zal ik haar blauw/roze bloemenbehang straks vreselijk gaan missen.

Ik verheug mij inmiddels wel samen met haar op haar nieuwe lila kamer.
Met een eigen slaapzolder.
Voor mijn eigenzinnige dochter.
Waar ik best trots op ben!

En haar antieke bureautafel en kast?

Ik denk dat ze gelijk heeft.

Die geef ik misschien wel een nieuw likje verf.

En een plekje in mijn eigen atelier.

Misschien is daar ook nog wel plek voor een bloemetjes behang en een roze koelkast...