Terwijl de regen vandaag naar beneden valt.
Na een aantal zonnige weken.
Denk ik ineens terug aan Spanje.
Waar je gelijk zo verliefd op raakt.
Het onverwachte is toch altijd het mooiste.
Zo'n vier jaar geleden ging ik voor het eerst op yogaweek.
Zonder enige ervaring, samen met vriendinnen.
Ik had niet eens opgezocht waar we heen gingen.
Ik vond het vooral leuk om met hen weg te zijn.
Ik kwam echter terecht bij de mooiste bed & breakfast ever!
Een prachtig ingericht huis vo kleurrijke details.
Een enorme bonte vintage verzameling.
Super lekkere vegetarische maaltijden!
Zelfs de yoga bleek - na even doorzetten - prettig te zijn!
Zo prettig, dat we daarna ieder jaar op yogaweek gingen.
Steeds weer naar een andere plek.
Elke yogaweek weer bijzonder op haar eigen manier.
Ik zocht nooit van te voren op waar ik heen ging.
Want het kwam steeds weer goed!
Het leuke is dat het niet bij yoga vakanties bleef.
Ik begon ook zelf naar yoga te gaan.
In een periode waarin ik niet goed in mijn vel zat.
Werd (yin)yoga zelfs één van mijn belangrijkste bezigheden.
Maar toen kwam corona.
Door corona viel alles stil.
De reisjes en het samen zijn met vrienden.
Zelfs de yoga-school sloot haar deuren.
Toch had dat stil vallen ook iets fijns.
Ik hoefde niet meer weg voor retraite.
Het leven zelf werd ineens mindful.
Ik hoefde mijn rust niet te verantwoorden.
Ik deed niet veel. Ik rommelde wat in de tuin.
Ik vond dichtbij huis een leuke nieuwe baan.
Nu de sportschool weer open is.
Ik weer op reis mag.
Mag afspreken met vrienden.
De mondkapjes af gaan.
Mijn baan steeds leuker wordt.
Het leven zijn ritme weer krijgt.
Merk ik dat ik veel minder wil.
Zoek ik nog steeds de rust.
Kan ik genieten van dat wat er is.
Dat wat er was en dat wat komt.
NB. Ik vond het heerlijk om weer eens een blog te maken.
Al deze foto's maakte ik overigens tijdens ons yogaretraite in 2017
