maandag 29 april 2013

The tale of the new king #Sterrewest

Ik heb iets met sprookjes.
Toen mijn kinderen geboren werden schreef ik er veel.
Ik schepte mijn eigen fantasiewereld.
Compleet met tijdlijn, overleveringen en stambomen.
Over een eiland dat Sterrewest heet.


Morgen is het de kroning van onze koning.
Daardoor moet ik steeds denken aan die 'wereld' ergens boven achter het knieschot.
Verborgen in een grote kartonnen doos. 
Hij gaat tevoorschijn komen tijdens de verhuizing...

Compleet met koningsliederen en voorspellingen.
Uit een tijd dat twitter en bloggen nog niet bestond.
Waardoor we als 'echte marktkooplieden' nog op beurzen zaten.

Het is mooi om iets waardevols weer nieuw leven in te blazen.


De afgelopen week ben ik in de ban van het 'vernieuwde' rijksmuseum.
Het is hen gelukt om dat wat geweest is weer te hervinden.
Om de kracht van de overlevering door te kunnen geven aan de overlevenden.

(Hieronder koning Willem II (1640) uit de collectie van het rijksmuseum.)


Onze nieuwe koning wil geen nummer zijn.
Maar dat getal heeft daar niets mee te maken.
Je kunt je een koe voelen bij een dergelijk getal.
Of juist de trots en kracht ervaren van de nieuwe generatie.
Die voortkomt uit alles wat ooit is geweest.
Het zit altijd tussen je oren. 
Wie je kiest te zijn.

(Hieronder koning Willem III (17e eeuw) uit de collectie van het rijksmuseum.)


In de rijksstudio van het rijksmuseum kun je de tijd naar je eigen hand zetten.
Je kunt schilderijen rangschikken, downloaden en bewerken in je eigen stijl.

(Je begrijpt er zit weer een nieuwe kaartenserie in.)
Wat een geweldige site hebben ze gemaakt!

Dit grappige filmpje moet ik gewoon even laten zien:

Maar ondanks de vernieuwing is het leuk te ontdekken dat veel zaken nog hetzelfde zijn.
Zoals de vele 'zangers en speelmannen' van het koningslied :-)



Vroeger konden veel mensen niet lezen.
Tegenwoordig is dat een beperking.
Gelukkig is de beeldtaal ook geĆ«volueerd. 


En zijn we weer trots op deze aanpassingen!

Het koningskind. De eerst geborene.
Mijn oudste kreeg bij zijn geboorte de naam van een heilige en een koningskamer.
Zijn vader maakte de meubels en ik beschilderde de borden en muren.



Toen mijn oudste dertien jaar werd gingen we een paar dagen naar Amsterdam.
Als toeristen logeerde we in een Amsterdams hotel. 
Samen bezochten we de Apple store (zijn 1e Ipod) en het Anna Frank huis.
In die volgorde. Beide maakte grote indruk.
We bezochten ook het rijksmuseum.

Het waren niet de schilderijen die daar indruk maakten.
Hij was de tijd. De human clock van Maarten Baas.
Het wonderlijke kunstwerk waar we het langst naar hebben staan kijken.
De Nachtwacht verbleekte erbij.

Mijn 2e zoon kreeg bij zijn geboorte de kamer van een reiziger. 
Maar de naam van een koning. 
Pepijn (geboren in 714) en de vader van Karel de Grote...


Vorige maand werd deze zoon 13 jaar.
Hij wilde niet naar Amsterdam.

Hij wilde naar Barcelona.
Naar de bouwmeester Gaudi.
Die ook zijn vader inspireert:



Zo gaat dat met generaties. Zij maken niet alleen de cirkel rond.
Maar voegen er ook weer iets aan toe.

Morgen als Willem koning wordt.
Vliegen mijn zoon en ik over een oranje Nederland.
Naar Spanje. Het land van koning Karel.
Die in 1500 zowel koning van Nederland als Spanje was.
Appeltjes van Oranje!

Mijn zoon en ik vliegen door de geschiedenis.
Naar Barcelona in CataloniĆ«.
De stad waar ik mij achttien jaar geleden liet betoveren door Gaudi en de opera.
De stad waar ik bedacht dat ik dolgraag kinderen wilde.


Barcelona dat voor koning Karel samen met Corsica een eigen koninkrijk vormde.
Het mooie is dat de trots nog steeds in de bewoners zit.
Al generaties lang.

Daarom speciaal voor onze Willem een oud rijmpje uit 1937:

Koning Karel had een hond.
Ik leg de woorden al in je mond.
Hoe heet koning Karels hond?




Allemaal een fijne kroningsdag!



zaterdag 27 april 2013

Lucky day #3 #love

De zon scheen deze week door het raam.
Zij speelde met de schaduwen in mijn vensterbank.



 Na hoop en vertrouwen opende zij voorzichtig ook het derde klaverblad.
Niet bewust van wat ging komen knipoogde deze verbaasd naar het gouden licht. 


Het vierde klaverblad kwam er al wat kleintjes achteraan.
Alsof zij nog niet zeker wist of zij dit vierluik wel zou gaan voltooien.
hoop - vertrouwen - liefde - geluk



Ik zat in de auto op weg naar mijn werk toen de makelaar belde.
Ineens ging alles wel erg snel. De koper deed haar laatste bod.
De zon scheen in mijn ogen.

Wanneer ik "ja" zei was ik per 1 juli mijn huis kwijt.
Na een jaar te koop te hebben gestaan...
Mijn eigen huis.



1 juli? 
Ik ben net akkoord gegaan met een nieuwe baan per 1 juni.

Van de regio Zuid-Holland Noord naar de regio Rivierenland.
Van de bloemen naar de bloesems.

Ik zit volop in het afscheid van mijn regio.
Maar, maar, maar....


 Ik belde mijn lief.
We vielen even stil.
Ik werkte de hele dag.

Op de terugweg belde ik de makelaar.
In de auto ter hoogte van Soest.
Ik dacht aan mijn oma die daar woont.
Ze wordt in mei 99 jaar.

Terwijl ik zei: 'Ik wil liever per 1 augustus...'


Ik reed langs mijn toekomstige huis naar mijn eigen huis.
De zon was uit mijn vensterbank.
Het grote klaverblad was al bezig te sluiten.
Ik pakte mijn camera en klikte, klikte, klikte...


Donderdagochtend stonden ze voor het eerst alle drie open.
Ik bekeek elke kamer in mijn huis 3x.

Nee, ik bekeek de slaapkamers van de kinderen nog vaker.
Ik bekeek hun 'oude' speelgoed en pluche beesten.
Bedacht dat die straks vast niet meer in hun nieuwe kamer mochten staan.


Ik reed in drie minuten naar mijn werk...

De makelaar belde toen ik net op de stoep voor mijn kantoor stond.
Ik keek naar de houten rode tulp tegen het pand.
De 'oude tulp', zo noemt men het gebouw.

Ik dacht aan roze bloesem, en zei ja tegen 15 juli.


Ik had een mooie laatste vergadering met de ondernemingsraad.
's middags reed ik in vijf kwartier van de bloemen naar de bloesems.
Om mijn oude collega gedag te zeggen en mijn nieuwe collega's te ontmoeten.




Vrijdag bracht ik mijn dochter naar school in Noordwijkerhout.
Het dorp waar ik ben opgegroeid.

Als dertienjarige schreef ik op school met hanenpoten in z'n agenda.
Dat 17 mei heel belangrijk was en hij dat nooit mocht vergeten.
Omdat ik dan jarig was en graag een heel groot cadeau wilde!

Ik dacht aan mijn oma, we schelen een paar dagen en 54 jaar.
Bedacht dat we een grotere eettafel nodig hadden.
Voor al onze kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en... 
vazen vol tulpen, flessen met bloesems en potten vol klavertjes vier.


Ik reed door naar mijn lief en het voelde ja.


Op de terugweg naar Noordwijk deed ik iets wat ik nog nooit gedaan heb.
Ik zette mijn auto aan de kant en maakte - als een echte bermtoerist - een foto.

Met de geur van hyacinten nog in mijn neus.
Plaatste ik even later een bloemrijke krabbel,
onder het voorlopig (ver)koopcontract.




zondag 21 april 2013

Lucky day #2 #faith

Ik moet het eerlijk bekennen.
Ik ben toch bijgelovig.

Hierbij staat het zwart op wit en digitaal!
En ik weet uit eigen ervaring hoe moeilijk dit te verwijderen is van het web.
Zeker als je tussen de wachtwoorden de sites niet meer vindt...

Maar sinds mijn geluksklaver blij bloeit...
Lijkt het wel of alles mij even vrolijk toe lacht :-)

 Gisteren ontvouwde zich het tweede klaverblad.


Als het eerste blad stond voor hoop.
Dan staat het tweede blad voor vertrouwen.
Dus heb ik de makelaar gebeld en een tegenbod gedaan :-)


Vervolgens ben ik heel hard aan de slag gegaan met mijn dissertatie.
Maar de zon scheen zo prachtig.
Het klaverblad leek mij gewoon te roepen:
Beschouw mij? Beschouw mij?

En dat heb ik toen toch maar gedaan.
Wat gaat dat toch prachtig met die Nikon.
Ik gebruik nu een lens van 18-55 mm.

Maar eigenlijk zou ik nog veel dieper willen inzoomen.
Zodat je de nerven kan volgen met je ogen.
De haartjes bijna kan voelen tegen je wangen.

Nou ja, gelukkig heb ik nog wat te wensen!


Ik weet het 'less is more'.
Maar ik kon voor deze blog bijna niet kiezen uit de stapel foto's.

Met de post kwam ook nog een nieuw 'Jema Holland' beeldje.
Via Marktplaats waar ik erg blij van werd.
Een kleine terracotta buste van een jonge vrouw.
Zij kleurde prachtig bij het groene klaverblad en het zonlicht door de ruiten.


Het was gisteren bloemencorso.
Ik vond het lastig mij af te sluiten van al die toeterende motoren en auto's.

Het was alsof alles rood, geel en groen schreeuwde.
Zelfs het klaver leek zich er voor af te wenden.


Toen de zon onderging kon ik gelukkig weer verder.
Ook het klaver sloot haar blad.
Alsof zij met mij instemde, het is genoeg geweest. 



Ik was zo blij met de nacht dat ik wel een gedicht moest maken.
Ik schrijf al jaren nachtgedichten op mijn eigen site: www.rodekers.nl

Alleen qua vormgeving krijg ik de site nooit zoals ik dat wil.
Functies werken niet en vaak verspringen achteraf de teksten en plaatjes.
Soms is maar de helft gepubliceerd of is hij ineens weer uit de lucht.
Alsof er twee wilde kikkers in die site zitten die continu vechten om de aandacht.


Ik ben dan ook dit nieuwe blog begonnen.
In de hoop en het vertrouwen dat het ooit goed komt met mijn site.

Van mijn eerste rode kers blog was ik het adres/wachtwoord vergeten.
Daarom heb ik aan dit nieuwe blog 'redcherry' toegevoegd.
Met de wonderlijke bijwerking dat ik nu veel buitenlandse bezoekers heb.

Soms is het ook maar beter je gevoel te volgen.
Even geen energie te stoppen in dat wat niet lukt.
Het is immers niet de techniek, maar juist het bloggen waar ik van geniet.



Maar vannacht kwam ineens alles goed.
Waarom? Ik zou het niet precies weten.
Ik had ineens de juiste ladder gevonden.

Mijn nachtgedichten staan nu precies op de site zoals ik dat wil.
Ik heb zelfs mijn kaarten eraan toe kunnen voegen.

Ook wist ik ineens het emailadres/wachtwoord van mijn oude blog:
 www.rodekers.blogspot.nl 

Waardoor ik eindelijk die gedateerde blogs/foto's kon verwijderen.
(Als google ook een beetje mee wilt werken.)
Ik heb er een boekenblog van gemaakt.
Voor als ik klaar ben met mijn studie.
En ik weer boeken kan lezen en meedoen aan de boekenclub!

Alleen nu ik mijn blog wil linken aan de gedichten en kaarten werkt het ineens niet.
Nou ja, nooit te vroeg juichen en via deze link kom je er ook. 
Tja, de zon schijnt, maar ik moet weer verder met mijn studie.

Ik hoop...


en ik heb er vertrouwen in... 



...dat het helemaal goed komt!






zaterdag 20 april 2013

Lucky day #1 #hope

Voor het goede doel kocht ik een 'Klavertje Vier'.
Bij mijn dochter op de atletiekvereniging De Spartaan.

Nou ben ik niet een bijgelovig mens.
Maar een beetje geluk is natuurlijk nooit weg.

En ik kon gelukkig weer met mijn Nikon experimenteren :-)


Meestal komen dit soort doosjes bij mij terecht in een schaal.
Zo'n schaal waar ik ook de fietssleutel van mijn gestolen fiets in bewaar.
Het knoopje van, ja, waarvan ook al weer.
En de nooit ingewisselde Podiumkaart.


Ditmaal maakte ik het doosje echter open.
Erin trof ik een schijfje gedroogde aarde en twee kleine bolletjes.
Het schijfje leek wel een beetje op gedroogde thee.
De bolletjes deden mij denken aan de oude vertrouwde toverbal.
Niet dat ze (bruin en dor) daarop leken.
Maar meer vanwege de belofte die zij in zich meedroegen.


Nu heb ik in China niet voor niets een aantal theeceremonies meegemaakt.
Daarnaast ben ik jaren met een bloemenkweker getrouwd geweest.
En trotse bewoner van de bollenstreek!

Dus stopte ik het 'theeblokje' in het (bijgeleverde) potje en goot deze vol water.
Het wonder geschiedde zij veranderde van droge turf in 'vruchtbaar' aarde.
Zodat ik de twee bolletjes er eenvoudig in kon planten.




Toen begon het lange wachten.
Maakte zij haar belofte waar?




Ging het nu om het groeien of om de bloem?
Ging het nu om het bakken of om de taart?
Ging het nu om de kers die er uiteindelijk op gezet wordt?
Of is het bakken al de kers geweest?

Voor mij was het vooral de belofte en de blijdschap.
Toen er twee kleine puntjes zichtbaar werden.




Hoop, vertrouwen, liefde en geluk.
Ieder klaverblad kent haar eigen belofte.
We raken langzaam onze rituelen kwijt.
Maar sommige zitten diep geworteld.


Die ontrollen zich vanzelf. 


Door goede voeding, water, zonlicht en liefdevolle aandacht.



En door iets waar je minder invloed op hebt.
Hoop, vertrouwen en liefde kun je hebben, ontwikkelen of geven.
Maar hoe is zit dat met geluk?


Is dat hetzelfde als bestemming of het lot?
Ook deze laten zich niet altijd afdwingen.
Het is de vraag of een geluksbrenger het geluk heeft het te mogen worden.


Dan nog maar extra voeding, water, zonlicht en liefdevolle aandacht!
Tja, ik werk niet voor niets in de zorg :-)
Soms moet je geluk toch een beetje afdwingen.



Vanmorgen werd ik wakker.
Vol goede moed om dit weekend mijn dissertatie af te ronden.
De zon scheen. De dissertatie drukte.
Maar de toverbal maakte haar belofte waar!





Een uur later belde de makelaar.
Ik heb een bod!