(Beach)house for sale

Vorige week belde de makelaar.

'Ze willen komen kijken naar je huis.'

'Nee,' schreeuwde ik terug.

'Ik wil geen kijkers, ik wil alleen nog maar maar kopers!!'

Oh nee, dat riep ik niet.

Ik vroeg om bedenktijd.

Maar bedacht tijdens het bedenken dat er niets te bedenken viel.

Bij kopen hoort kijken.

Dus zei ik 'ja' om mij vervolgens tot diep in de nacht in het zweet te werken.

Ik ruimde mijn huis van boven naar beneden netjes op.

Verschoonde alle bedden en verstopte alle was.

Verbood mijn kinderen te eten, te drinken, te bewegen en te zijn.

Gooide mijn auto vol met oude kranten, glaswerk, doosjes (van beeldjes) en lege flessen.

En ik rijd daar vervolgens nog steeds mee rond...

omdat ik het pasje van de gemeentewerf niet meer kan vinden,

en ik de incomplete kratjes niet kan inleveren bij de supermarkt...

Verder zette ik mijn hele zolder vol met hertjes, vogels e.d.

Schoof mijn hele studie in grote rode Digrostassen.

Samen met mijn administratie en andere post.

Compleet met de rapporten en tekeningen van de kinderen.

Hoe doen andere mensen dat toch?

De kijker was, net zoals alle andere kijkers, zeer enthousiast en geïnteresseerd.

Een gevoel dat ik al jaren met hen deel.

'In deze tijd is het fijn om veel kijkers te hebben,' zegt mijn makelaar.
Ik heb veel kijkers...

Maar met drie kinderen, drukke baan, mijn studie en mijn beeldenpassie 
(met bijbehorende verpakkingen van marktplaats en ebay)

is mijn huis niet altijd 'kijkerswaardig'.

Ik heb niet eens van mijn blinkende huis kunnen genieten.
Toen ik terug kwam hadden de kinderen haar al weer toegeëigend.
(De oudste was eigenlijk vrij en had ik omgekocht met een broodje Kebab...)

Zij hadden ook allemaal game vrienden en logeervriendinnen meegebracht!

Waardoor het huis alweer snel in haar vertrouwde staat terugkeerde...

Ik had gelukkig nog snel een paar foto's gemaakt...

's middags fietste mijn dochter en haar vriendinnen zelf naar de winkels op zee,
maar achteraf hoorde ik dat zij gespeeld hadden op het strand.
Die zondag at ik met mijn kinderen op het strand bij Breakers Beachhouse

We zagen de zon ondergaan in de zee.

Soms vraag ik mij af waarom ik eigenlijk wil verhuizen?