Ik heb iets met sprookjes.
Toen mijn kinderen geboren werden schreef ik er veel.
Ik schepte mijn eigen fantasiewereld.
Compleet met tijdlijn, overleveringen en stambomen.
Over een eiland dat Sterrewest heet.
Morgen is het de kroning van onze koning.
Daardoor moet ik steeds denken aan die 'wereld' ergens boven achter het knieschot.
Verborgen in een grote kartonnen doos.
Hij gaat tevoorschijn komen tijdens de verhuizing...
Compleet met koningsliederen en voorspellingen.
Uit een tijd dat twitter en bloggen nog niet bestond.
Waardoor we als 'echte marktkooplieden' nog op beurzen zaten.
Het is mooi om iets waardevols weer nieuw leven in te blazen.
De afgelopen week ben ik in de ban van het 'vernieuwde' rijksmuseum.
Het is hen gelukt om dat wat geweest is weer te hervinden.
Om de kracht van de overlevering door te kunnen geven aan de overlevenden.
(Hieronder koning Willem II (1640) uit de collectie van het rijksmuseum.)
Onze nieuwe koning wil geen nummer zijn.
Maar dat getal heeft daar niets mee te maken.
Je kunt je een koe voelen bij een dergelijk getal.
Of juist de trots en kracht ervaren van de nieuwe generatie.
Die voortkomt uit alles wat ooit is geweest.
Het zit altijd tussen je oren.
Wie je kiest te zijn.
(Hieronder koning Willem III (17e eeuw) uit de collectie van het rijksmuseum.)
In de rijksstudio van het rijksmuseum kun je de tijd naar je eigen hand zetten.
Je kunt schilderijen rangschikken, downloaden en bewerken in je eigen stijl.
(Je begrijpt er zit weer een nieuwe kaartenserie in.)
Wat een geweldige site hebben ze gemaakt!
Dit grappige filmpje moet ik gewoon even laten zien:
Maar ondanks de vernieuwing is het leuk te ontdekken dat veel zaken nog hetzelfde zijn.
Zoals de vele 'zangers en speelmannen' van het koningslied :-)
Vroeger konden veel mensen niet lezen.
Tegenwoordig is dat een beperking.
Gelukkig is de beeldtaal ook geëvolueerd.
En zijn we weer trots op deze aanpassingen!
Het koningskind. De eerst geborene.
Mijn oudste kreeg bij zijn geboorte de naam van een heilige en een koningskamer.
Zijn vader maakte de meubels en ik beschilderde de borden en muren.
Toen mijn oudste dertien jaar werd gingen we een paar dagen naar Amsterdam.
Als toeristen logeerde we in een Amsterdams hotel.
Samen bezochten we de Apple store (zijn 1e Ipod) en het Anna Frank huis.
In die volgorde. Beide maakte grote indruk.
We bezochten ook het rijksmuseum.
Het waren niet de schilderijen die daar indruk maakten.
Hij was de tijd. De human clock van Maarten Baas.
Het wonderlijke kunstwerk waar we het langst naar hebben staan kijken.
De Nachtwacht verbleekte erbij.
Mijn 2e zoon kreeg bij zijn geboorte de kamer van een reiziger.
Maar de naam van een koning.
Pepijn (geboren in 714) en de vader van Karel de Grote...
Vorige maand werd deze zoon 13 jaar.
Hij wilde niet naar Amsterdam.
Hij wilde naar Barcelona.
Naar de bouwmeester Gaudi.
Die ook zijn vader inspireert:
Zo gaat dat met generaties. Zij maken niet alleen de cirkel rond.
Maar voegen er ook weer iets aan toe.
Morgen als Willem koning wordt.
Vliegen mijn zoon en ik over een oranje Nederland.
Naar Spanje. Het land van koning Karel.
Die in 1500 zowel koning van Nederland als Spanje was.
Appeltjes van Oranje!
Mijn zoon en ik vliegen door de geschiedenis.
Naar Barcelona in Catalonië.
De stad waar ik mij achttien jaar geleden liet betoveren door Gaudi en de opera.
De stad waar ik bedacht dat ik dolgraag kinderen wilde.
Barcelona dat voor koning Karel samen met Corsica een eigen koninkrijk vormde.
Het mooie is dat de trots nog steeds in de bewoners zit.
Al generaties lang.
Daarom speciaal voor onze Willem een oud rijmpje uit 1937:
Koning Karel had een hond.
Ik leg de woorden al in je mond.
Hoe heet koning Karels hond?
Allemaal een fijne kroningsdag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten